Dolfijnen spotten

In de ochtend varen we naar Peruaans grondgebied om de dolfijnen te bewonderen in het Caballocoche meer. Gelijk bij het binnenvaren van het meer zien we een groep amazonedolfijnen en daarna roze rivierdolfijnen. Een paar uur lang hebben we het geluk in alle uithoeken van ons gezichtsveld dolfijnen te spotten en we besluiten om ze vanuit het water zelf te bekijken met voor het gemak een zwemvest aan. Als je lang stilligt in het water komen ze vanzelf dichterbij en zien we deze prachtige beesten van een paar meter afstand, bijna te mooi om waar te zijn! Soms hoor je een roze rivierdolfijn uit het water komen, die een briesend geluid maakt zoals ik dat alleen ken van paarden. Ik schrik als ik van een van de medewerkers hoor dat op andere plekken in de Colombiaanse amazone (een deel van de Orinoco rivier) dolfijnen vaak doodgaan in visnetten. Omdat men denkt dat dolfijnenvet goed is tegen hoesten verkopen ze dit en bijna iedereen heeft het weleens genomen. Er zijn daar veel conflicten met dolfijnen, dolfijnen krijgen er bijvoorbeeld ook de schuld van dat ze de vis van de bevolking opeten. Ook in dit deel van de Amazone heeft Omacha projecten.

Na de lunch bezoeken we weer een project wat Omacha steunt, een reforestatie project nabij het Tarapoto meer. Richard, een van de Ticuna die agroforestry technologie heeft gestudeerd, is sinds 2 jaar bezig om in de 'chagras' (lokale akkers) die in overstromingsgebied liggen boomsoorten te plaatsen die waardevol zijn voor de vissen. Zoals ook het project met de visakkoorden eerst moest inweken bij de bevolking, ging dat hier ook zo. Aanvankelijk haalden de mensen eerst de jonge boompjes weg, echter nu helpen ze met zijn allen bij het planten van jonge bomen en is er meer bewustwording gecreëerd. Richard vraagt beleefd toestemming aan de 'curaca', het hoofd van het dorp, om het project te bezoeken. We bezoeken de akkers met overal tussendoor jonge bomen. Richard wil graag studeren aan de universiteit in Bogota om daarna terug te gaan en door te gaan met natuurbescherming, hij leidt nu ook al jongeren op.

We eindigen het bezoek aan deze projecten weer met een bezoek aan het drijvende huis bij de ingang van het meer. De toezichthouders vertellen dat hun boot stuk is en ze geen licht hebben. Eerder gingen ze er ook overdag en 's-nachts op uit om te monitoren op het meer, hopelijk kan dat binnenkort weer met hulp van Omacha. 's-Avonds sluiten we dit indrukwekkende verblijf bij Omacha af met een tocht om kaaimannen te spotten in het Tarapoto meer. We varen rond 20 uur langs de drijvende boot, waar de toezichthouders al liggen te slapen. Wat ik met name mooi vind zijn de vogels, apen en insecten die je hoort als de motor uit is. We hebben in deze paar dagen veel gezien en geleerd over de projecten van WNF en Omacha, morgen zit het er weer op en varen we terug.